Shark cage diving & kayaking with whales

Afgelopen zondag ben ik samen met Sanne en Martijn vroeg (lees 4 uur 's ochtends) vertrokken naar Gansbaai, dit ligt vlak achter Hermanus. Om half 7 zijn we op de boot gestopt om de witte haai te gaan spotten. We hebben de zonsopgang nog mooi kunnen zien en de lucht zag er veelbelovend uit. Eindelijk kon dit uitje dan doorgaan. We zijn een stukje uit de baai gevaren en daar werd het anker uitgegooid. Toen vielen de golven nog wel mee vond ik, anderen op de boot dachten daar anders over. Er was bij de instructies al verteld dat er een werkkant aan de boot zou zijn, dit was de kant waar de kooi kwam te hangen. En de andere kant werd als kotskant benoemd. Na zo'n 20 minuten werd deze kant al door de eerste man gebruikt. Zelf voelde ik me ook al niet zo heel lekker door al die golven dus ik ben maar verstandig een stapje achteruit gaan staan. Op dat moment stond rechts van me een groepje mensen heerlijke sandwiches te eten, en links van me stonden vier mensen hun ontbijt in de zee te dumpen. Goed begin van de dag dus haha. Sanne was voor het eerst mee op een boot, en ze kwam erachter dat ze ook niet heel goed tegen de golven kon. Dus die is heel verstandig de gehele ochtend bij de kotskant in de buurt gebleven. Na zo'n 1,5 (of zo lang leek het in ieder geval) mochten er eindelijk mensen de kooi in. We hadden al 1 haai gespot vanaf de boot en er was niet duidelijk hoeveel meer er nog te zien zouden zijn. Toen er om werd geroepen dat mensen de kooi in mochten bleef het redelijk rustig op de boot, 3 mensen schreeuwden dat ze mee wilden, en de rest stond af te wachten of nog steeds te kotsen. Omdat ik me ook echt niet lekker meer voelde op dat moment besloot ik om ook gelijk de kooi in te gaan. Ik hoopte dat het water me een beter gevoel zou geven, en dat deed het zeker! Vooraf had ik het idee dat het haaien duiken niet zo bijzonder zou zijn, alleen heel mooi. Maar toen ik eenmaal in die kooi zat en vlak naast me de staart van een witte haai zag zwiepen vond ik het stiekem toch wel spannend. In zo'n kooi zit je met 6 mensen tot je schouders toe in het water, en wanneer de haaien komen zeggen de mannen van de boot dat je moet duiken. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan, en ik met mijn 1.60 m kon de bodem van de kooi ook niet bereiken. Ik heb dus niet heel vaak onder water kunnen kijken naar de haaien, maar wat ik zag was echt heel indrukwekkend. Ook terwijl je hoofd boven water zit zie je die enorme beesten op een hele kleine afstand. Een van de haaien beet zelfs in de kooi, zo'n 50 cm van me af. Ze bewegen zo ontzettend snel dat je echt op moet letten waar ze blijven. Dit was zeker weer een activiteit hier in Zuid-Afrika die ik niet had willen missen. Toen ik eenmaal terug op de boot was geklommen voelde ik me ook weer wat beter en ik ben echt super blij dat ik ben mee gegaan. Na onze groep ging er nog een groepje mensen de kooi in, eerste wilde ik er eigenlijk terug in, maar na een halfuur voelde ik me weer slechter dus besloot ik me wetsuit maar vast uit te gaan doen. Dit bleek een heel slecht plan te zijn, en op de helft ben ik ook maar naar de kotskant van de boot gerend. Wonder boven wonder wist ik met mijn zwakke maag toch alles binnen te houden. Bij Sanne lag dit net iets anders. Ze heeft de gehele ochtend op de boot bij de reling gestaan, maar ze wist haar maag nog kalm te houden. En toen we dan eindelijk via de trailer helling naar boven werden getakeld rende ze bijna het trapje af, waarna ze alles op het vaste land eruit heeft gegooid. Alleen Sanne kan zo'n mooie actie hebben, en natuurlijk weer in Hermanus!

Na het shark cage diving zijn we gaan lunchen met Eline, Jill, Gerard, Crystal en een van haar barmannen, Nicholas (geloof ik). We hebben even vanaf de kant staan kijken naar de walvissen in Hermanus. Dit keer zaten ze echt vlak langs de kust en waren ze veel beter te zien. Om 2 uur zijn we naar het kajakken gegaan. Hier zijn we met 2 mensen in 1 kajak het water opgegaan. Ik moet zeggen dat ik vond dat Gerard en ik het nog helemaal niet slecht deden! Vanaf de kant zagen we al dolfijnen, alleen eenmaal in het water waren ze niet meer te vinden. We hebben wel zeehonden gezien, echt super lief! We hebben zelfs een groepje slapen/chillende zeehondjes aangevaren ,wat niet geheel de bedoeling was, maar het is even ter indicatie hoe dicht bij we konden komen. En terwijl we naar de zeehonden aan het kijken waren riep iemand ineens walvis! En ja hoor, zo'n 20 meter achter ons lag een baby walvis. Ondanks dat het een baby was, was hij nog immens groot! In de verte zagen we de moeder liggen. Blijkbaar was de moeder het jong aan het leren zelfstandig te zwemmen enzo. Echt heel leuk om ze van zo dicht bij te mogen zien. Onze begeleider werd alleen een beetje boos, er is namelijk een wet hier dat de boot en de kayakken op een afstand van 300 meter van de walvissen af moeten blijven. Maar wij konden er natuurlijk niks aan doen dat de walvis naar ons toe zwom! Ook dit was weer een geweldige ervaring. Na het walvissen spotten zijn we naar Shimmi's gegaan om even om te kleden, je wordt namelijk wel heel nat van het kajakken. Hier hebben we nog even na zitten praten met de groep en hebben we nog een jagermeister shotje gedaan (ja dat hoort hier). En daarna zijn we terug naar huis gereden via de kustroute. Onderweg hadden we weer een mooi uitzicht op de zee, en ik wil deze kustroute zeker nog een keertje langzaam doen en dan tussendoor stoppen. Tot zover deze update weer van afgelopen weekend.

Liefs, Monique